Kun vielä joskus kuolen
Когда я наконец умру,
Kaadun maahan ja nuolen
Я упаду
Saappaat saatanankin
И вылижу сапоги сатаны,
Puhtaaksi omasta verestäni
Очистив их от собственной крови.
Nielen ylpeyteni
Я проглочу гордость,
Otan oman osani
Приму свою долю.
Kalkin katkerimman
Самое горькое лекарство —
Ihmisyyden askeleet vihonviimeiset
Последние и завершающие ступени человечества.
Ei, ei ollut
Нет, я не был
Minusta mihinkään
Ни для чего хорош,
Ei, ei pelastamaan
Ни для спасения,
Ei tuhoamaan, ihmiskuntaa
Ни для разрушения человечества,
Ei, ei messiasta
Нет, ни мессия,
Ei saatanaa, ei mitään
Ни дьявол, ни Ничто.
Pelastakaa itsenne kun vielä voitte
Спасайтесь, пока можете,
Minulta, tyhjyydeltä minussa
От меня, от пустоты внутри меня,
Tästä pimeydestä sikiää vain kuolema
От этой темноты, плодящей лишь смерть,
Se kumpuaa ulos, joka henkäyksellä
Она кричит с каждым вздохом.
Päivä päivältä, kohti pimeintä yötä
День за днём, к темнейшей ночи,
Ihmisyyden loppua, juhlaa vainajain
Кончина людей, праздник мёртвых.
Ei vala toivoa enää tyhjät sanat
Пустые слова не наполняют нас надеждой,
Eikä auta meitä aistiharhat
И никакие галлюцинации нам не помогут.
Jalat murskana, kädet verillä
Со сломанными ногами и окровавленными руками
Konttaamme läpi pimeyden
Мы ползём сквозь темноту.
Ei silmiä nähdä, ei suuta huutaa
Нет глаз, чтобы видеть, нет рта, чтоб кричать,
Omaan tuskaasi tukehdut
Ты удушился собственной агонией.
Ei toivoa, eikä mitään mitä odottaa
Нет надежды, незачем ждать,
Päivänkoitto viimeinen, se oli jo eilen
Последний рассвет был вчера.
Jälkeen tämän, odottaa pelkkä syli tyhjyyden
Отныне ждите лишь руки пустоты.
Ei ole enää mitään mistä pitää kiinni
Не за что удержаться,
Ei mitään millä pitää pimeys poissa, se on jo täällä
Нечем отдалить темноту, она уже здесь.
