Ik wou dat je hart een kast was met een deurtje
Я хочу, чтобы твоё сердце было с маленькой дверцей,
En dat ik kon kijken in het interieurtje
Чтобы я смогла взглянуть на его внутреннее убранство.
Dan moest je oprecht zijn, goed of slecht, maar echt zijn
Тогда бы тебе пришлось волей-неволей быть искренним, хорошим или плохим, но правдивым,
En dan zei je al gauw, als ik vroeg: "Ben je trouw?"
Когда я спросила бы тебя: "Верен ли ты мне?"
Een beetje, verliefd is iedereen wel eens, dat weet je
Да, каждый из нас хоть бы немножко влюблялся, ты знаешь,
Je wilt verstandig zijn, maar dat vergeet je
Все хотят здраво мыслить, но теряют голову,
Zodra je naar wat Amor fluistert, luistert
Как только Амур начинает нашёптывать на ушко,
Dan weet je, dat wordt weer net zoiets als Faust en Greetje
А потом мы все становимся кем-то вроде Фауста и Гретхен,
Met rendez-vous'tjes in een klein cafeetje
Со всеми этими свиданиями в маленьких кафешках
En slent'ren in de maneschijn
И прогулками под луной.
Met rozengeur
С букетом роз,
En kussen bij het afscheid aan de deur
И прощальный поцелуй уже в дверях.
De nacht is blauw, je fluistert mond aan mond
Синими ночами мы шепчем друг другу
Ik zweer je eeuwig trouw
Клятвы вечной верности.
Een beetje, verliefd was je wel meer, meneer, dat weet je
Знаете, господин, я всё-таки любила вас немножко больше,
Je hart kwam wel eens meer op een ideetje
А ваше сердце всегда было увлечено чем-то иным.
Dat speet je, maar ach weet je, soms vergeet je
Это довольно больно, но, ах, что же поделать, вы же знаете,
Wel een beetje gauw je eedje van trouw
Как быстро порой забываются наспех сказанные клятвы верности.
Maar toch ben ik blij dat mijn hart ook geen deur heeft
Но я так рада, что моё сердце без двери,
Want je weet nooit wat daar in het interieur leeft
И ты никогда не увидишь интерьеры моей жизни,
Wel wil ik beloven, als we ons verloven
Однако я была искренней, когда мы обручались,
En je vraagt: "Ben je trouw?", zeg ik nooit tegen jou...
И ты спрашивал: "Верна ли я тебе?" - тогда я промолчала...
Met rozengeur
С букетом роз,
En kussen bij het afscheid aan de deur
И прощальный поцелуй уже в дверях.
De nacht is blauw, je fluistert mond aan mond
Синими ночами мы шепчем друг другу
Ik zweer je eeuwig trouw
Клятвы вечной верности.
Een beetje, verliefd was je wel meer, meneer, dat weet je
Знаете, господин, я всё-таки любила вас немножко больше,
Je hart kwam wel eens meer op een ideetje
А ваше сердце всегда было увлечено чем-то иным.
Dat speet je, maar ach weet je, soms vergeet je
Это довольно больно, но, ах, что же поделать, вы же знаете,
Wel een beetje gauw je eedje van trouw
Как быстро порой забываются наспех сказанные клятвы верности.
