Tuhannen vuotta olemme kulkeneet
Мы кочевали тысячу лет,
eksyksissä, etsien kadotettua kansaamme, ja katso!
Искали свой забытый народ, и вот!
edessämme avautuu tie jumalten kaupunkiin.
Перед нами путь в город богов.
[JUMALTEN KAUPUNKI]
[Город богов]
Tuon laakson pohjalla
В пойме долины,
taivaiden tornien ympäröimänä.
Окруженной небесными башнями,
Joet vilkkaat risteävät
Пересекаются две быстрые реки,
aikaa ammoista kuljettaen.
Что текут с давних пор.
Saattue pysähtyy
Тут отряд остановится
lämpimään sateeseen.
Отдохнуть под теплым дождем.
Jossain kaukaisuudessa
Где-то далеко отсюда
pronssitorvi soi - kuunnelkaa!
Звучит рог бронзовый – прислушайтесь же!
Tie aukenee laaksoon,
Путь ведет к долине,
vedet ain' virtaa alaspäin.
Вода течет.
Ikuisuuteen aika vie,
К вечности приведет нас наше время,
kultaiseen taloon jumalten.
В золотой дом богов.
Ukkonen valaisee
При вспышке молнии
seinämät vuorten jylhien.
Мрачные горы видны.
Vesi rummuttaa kattoa metsän
Вода барабанит по зеленому своду,
sen kansaa raviten.
Питая лесной народ.
Tuhannen vuotta kulunut kai
Возможно, прошла тысяча лет
on siitä kun täältä lähdimme.
С того дня, как мы покинули дом свой.
Vihdoin olemme kotona
Наконец, мы вернулись
kaupungissa ikuisten.
В вечный город.
Tie aukenee laaksoon,
Путь ведет к долине,
vedet ain' virtaa alaspäin.
Течет вода.
Ikuisuuteen aika vie,
К вечности приведет нас наше время,
kultaiseen taloon jumalten.
В золотой дом богов.
Puisen pöydän äärellä
Наши предки пируют
esi-isät juhlivat.
За деревянным столом.
Sirpaleissa rikotun lumouksen
На осколках сломанного заклятия
jalat veressä tanssien.
Они танцуют с кровью на ногах.
Vesi kadonneen järvenselän
Забытое незамерзшее озеро
iäisyydessä lepää.
Спит вечным сном.
Heikko pinta peilityyni väreilee
Хрупкая гладкая поверхность трескается
vain kosketuksesta ihmisen.
Только от прикосновения человека.
Tuhannen vuotta ja
Тысячу лет
veljet toisensa pettävät.
Брат будет предавать брата.
Niin jumalten kaupungin
А красота города богов
kauneus edessämme katoaa.
Исчезнет перед нашими глазами.
